Za oczywiste należy przyjąć, że jeżeli podmiot nie będzie działał zgodnie z obowiązującą go dokumentacją podatkową cen transferowych, w konsekwencji, zostaną nałożone na niego surowe sankcje. Sankcje za niedopełnienie obowiązku podatkowego w przypadku cen transferowych można podzielić na sankcje skarbowe oraz sankcje karnoskarbowe.
Sankcje podatkowe (skarbowe) – 50% stawka sanacyjna
50% stawka podatkowa jest podstawową sankcją nakładaną na podmiot niewywiązujący się z obowiązków wynikających z regulacji podatkowych. Sankcja ta została określona w art. 19 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 30d. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na mocy tych zapisów, nieprzedłożenie dokumentacji podatkowej (jeżeli istniał taki obowiązek), skutkuje nałożeniem sankcji w postaci sanacyjnej stawki podatku w wysokości 50%, obliczonej od podstawy opodatkowania , która stanowi różnicę pomiędzy dochodem ustalonym przez dedykowany organ podatkowy a pomiędzy dochodem zadeklarowanym przez podatnika.
Warto również nadmienić, że zastosowanie powyższej sankcji nie może być rozumiane, jako zwolnienie osób odpowiedzialnych za kwestie finansowe i gospodarcze w spółkach, przedsiębiorców i wspólników spółek osobowych od odpowiedzialności karnej z tytułu Kodeksu Karnego Skarbowego.
Sankcje karnoskarbowe – grzywna
Poza sankcjami podatkowymi (skarbowymi), urząd dokonujący kontroli, może nałożyć na podmiot nieprzestrzegający przepisów wynikających z obowiązku przedkładania dokumentacji z transakcji z podmiotem powiązanym, dodatkową karę w postaci kary grzywny. Nieprzedłożenie dokumentacji jest równoznaczne z popełnieniem wykroczenia skarbowego (zgodnie z art. 80 §1 Kodeksu Karnego Skarbowego. W myśl owego przepisu, każdy, kto nie składa w terminie przed odpowiednim organem wymaganej informacji podatkowej, podlega karze grzywny do 120 stawek dziennych (w sytuacji, gdy po postępowaniu podatkowym powstaje dodatkowe zobowiązanie podatkowe). Zgodnie z zapisami Kodeksu Karnego Skarbowego , stawka dzienna nie może być niższa aniżeli 1/30 najniższego wynagrodzenia miesięcznego w czasie orzekania sankcji (ale –co ważne – nie może też być wyższa niż jej 400-krotność).
